Spis treści
Nietypowy pomysł na halloweenową ozdobę
Inspiracją do stworzenia gigantycznego pająka z recyklingowych materiałów była nagła idea, która przyszła panu Rafałowi. Przez lata zbierał on plastikowe butelki po wodzie, a ich ogromna ilość skłoniła go do nietypowego wykorzystania. Zamiast wyrzucać setki opakowań, postanowił przekształcić je w imponującą halloweenową dekorację. Pomysł ten okazał się strzałem w dziesiątkę, budząc zainteresowanie wielu osób.
Wybór motywu pająka nie był przypadkowy i miał swoje korzenie w osobistych doświadczeniach rodziny. Żona pana Rafała, Aneta, od zawsze obawiała się tych stawonogów, co mogło podświadomie wpłynąć na decyzję. Dodatkowo, fascynacja Halloween, podparta podróżami do Nowego Jorku w celu podziwiania tamtejszych parad i dekoracji, dostarczyła dodatkowych inspiracji do stworzenia tak odważnego projektu.
„Pomysł na stworzenie pająka pojawił się nagle. Po prostu obudziłem się z nim. Przez lata zbierałem plastikowe butelki po wodzie Żywiec Zdrój mocny gaz, myśląc, że znajdę dla nich jakieś zastosowanie. Ilość butelek była już ogromna, więc postanowiłem zrobić tego pająka” – powiedział Radiu Eska.
„Moja żona od zawsze bała się pająków. Może dlatego podświadomość podpowiedziała mi właśnie ten motyw. Zawsze fascynowało mnie Halloween, nawet podróżowaliśmy z żoną do Nowego Jorku, żeby oglądać tamtejsze parady i dekoracje. To było ogromne źródło inspiracji” – dodaje pan Rafał.
Terapia szokowa dla arachnofobii?
Córka pana Rafała, Weronika, z humorem komentuje, że projekt ma też aspekt terapeutyczny dla jej mamy. Pająk został zamontowany tak, aby sprawiał wrażenie schodzącego po elewacji domu, co sprawia, że jest widoczny z wielu perspektyw. Codzienne oglądanie gigantycznego pająka ma pomóc w przełamywaniu lęku przed tymi stworzeniami, stając się niejako „terapią szokową”.
Całość instalacji doskonale wpisuje się w otoczenie domu i założenia Halloween. Rodzina podchodzi do tego z uśmiechem, podkreślając, że to swego rodzaju pomoc dla mamy w radzeniu sobie z arachnofobią. Ta niecodzienna dekoracja, choć początkowo budząca grozę, stała się elementem rodzinnego żartu i symbolem kreatywnego podejścia do wyzwań. Instalacja na ulicy Słowackiego zwraca uwagę wielu przechodniów.
„Pająk idealnie zgrał się z otoczeniem. Chcieliśmy, żeby wyglądał, jakby schodził po elewacji. Śmiejemy się, że pomagamy mamie z arachnofobią, bo teraz musi patrzeć na tego potwora za każdym razem, kiedy wchodzi do domu” – mówi z uśmiechem.
Ile butelek zużyto do projektu?
Przygotowanie spektakularnej instalacji halloweenowej wymagało znacznych nakładów pracy i materiałów. Rodzina, w skład której wchodzili pan Rafał, jego żona Aneta, córka Weronika oraz jej chłopak Karol, poświęciła na to cztery intensywne wieczory. Głównym budulcem były plastikowe butelki, których liczba szacowana jest na blisko tysiąc sztuk. Proces tworzenia był złożony, ale przebiegał w atmosferze współpracy i zaangażowania.
Pan Rafał nie liczył dokładnie butelek, koncentrując się na efekcie końcowym, jednak Weronika podjęła próbę oszacowania zużytych materiałów. Najdłuższe „nogi” pająka mierzyły około pięciu metrów każda, zawierając po około 70 butelek. Korpus konstrukcji, wypełniony butelkami, również pochłonął ich znaczną ilość, co sugeruje, że łączna liczba wynosiła około 900 sztuk. Taka skala projektu pokazuje rozmach przedsięwzięcia.
„Nie chciałem liczyć butelek, ale są to setki, może nawet około tysiąca. Nie liczby były dla mnie najważniejsze – liczył się efekt” – podkreśla pan Rafał.
„Najdłuższe nogi mają po około pięć metrów, czyli po jakieś 70 butelek każda. Korpus to worki wypełnione butelkami, więc dokładnie trudno powiedzieć, ale myślę, że całość to około 900 sztuk” – zdradza.
Rodzinna współpraca i montaż giganta
Proces konstrukcyjny pająka rozpoczął się od tworzenia poszczególnych modułów, czyli segmentów nóg, które były łączone w określony sposób z butelek. Następnie te prefabrykowane części składano w całość, formując gigantyczną postać. Najbardziej czasochłonnym etapem okazało się mocowanie całej konstrukcji, które musiało zapewnić jej stabilność i bezpieczeństwo, szczególnie ze względu na ekspozycję na zewnątrz. Dbałość o szczegóły była kluczowa.
Mimo wymagającej pracy, całe przedsięwzięcie przebiegało w radosnej i rodzinnej atmosferze. Weronika podkreśla, że wspólne tworzenie tak dużego projektu dla przyjemności zbliża. Moment, gdy cała konstrukcja została zamontowana i rodzina mogła podziwiać efekt z dystansu, był wzruszający i satysfakcjonujący dla wszystkich zaangażowanych. Zwieńczeniem pracy była wspólna pizza, którą przygotował pan Rafał.
„Najpierw powstały moduły – różne segmenty nóg z butelek połączonych w określony sposób. Potem z tych części zaczęliśmy „składać” pająka. Najwięcej czasu zajęło samo mocowanie, bo chcieliśmy, żeby był stabilny i bezpieczny” – opowiada Weronika
„To był bardzo rodzinny projekt. Najlepiej pracuje się z ludźmi, których się kocha, szczególnie, jeśli robicie coś dla przyjemności. Taka wspólna kreatywna praca naprawdę zbliża” – mówi Weronika.
„Wyszliśmy za ogrodzenie, żeby zobaczyć efekt z dystansu. To był naprawdę wzruszający moment” – wspomina.
„A najlepsza była pizza taty po kilku godzinach roboty, bo serio robi najlepszą!”
Jak reagują mieszkańcy i internet?
Gigantyczny pająk z ulicy Słowackiego szybko stał się atrakcją Lublina, wywołując różnorodne reakcje wśród mieszkańców. Przechodnie często zatrzymywali się, aby zrobić zdjęcia, a dzieci wyrażały radość i zaskoczenie na widok niezwykłej dekoracji. Pan Rafał wspomina, że większość sąsiadów reagowała bardzo pozytywnie na tę kreatywną inicjatywę. Jednak nie wszyscy podzielali entuzjazm, co dodaje anegdotycznego smaczku całej historii.
Instalacja z plastikowych butelek błyskawicznie podbiła również internet. Zdjęcia pająka, udostępniane na lokalnych grupach i portalach, zdobyły setki reakcji oraz komentarzy. Weronika zauważa, że pojawienie się pająka zainspirowało innych do dzielenia się własnymi dekoracjami halloweenowymi. Rodzina, choć nie zdradza szczegółów, sugeruje, że mają jeszcze wiele niewykorzystanych butelek, co może oznaczać kolejne, równie pomysłowe projekty w przyszłości.
„Reakcje sąsiadów były bardzo pozytywne. Choć nie wszystkim przypadł do gustu – jeden z sąsiadów opowiedział mi, że dwie starsze panie przechodziły obok instalacji i wykonywały znak krzyża” – śmieje się pan Rafał.
„Wszyscy się odwracali, robili fotki, przychodzili popatrzeć. Szczególnie dzieciakom się podobało. W internecie ludzie zaczęli się dzielić swoimi dekoracjami. A co do następnych projektów, powiem tylko, że zostało nam jeszcze mnóstwo butelek. Czas pokaże” – mówi z tajemniczym uśmiechem.
Artykuł i zdjęcie wygenerowane przez sztuczną inteligencję (AI). Pamiętaj, że sztuczna inteligencja może popełniać błędy! Sprawdź ważne informacje. Jeżeli widzisz błąd, daj nam znać.
