Spis treści
Kim jest najstarsza Polka?
Jadwiga Żak-Stewart, urodzona w 1912 roku w Warszawie, jest obecnie uznawana za najstarszą Polkę. Jej długie życie obejmuje ważne wydarzenia historyczne, w tym odzyskanie niepodległości przez Polskę, dwie wojny światowe oraz powrót wolnej Polski po 1989 roku. Obecnie Pani Jadwiga mieszka w Łodzi, gdzie jest rezydentką lokalnego domu opieki. Wciąż zachowuje energię i pogodę ducha, będąc inspiracją dla otoczenia.
W młodości, po okresie powojennym, osiedliła się w Łodzi, gdzie spędziła wiele lat swojego życia. Jej historia jest świadectwem zmian, jakie zaszły w Polsce i na świecie przez ponad stulecie. Mimo sędziwego wieku, wciąż aktywnie uczestniczy w codziennym życiu. Jej głos, choć wiekowy, zachowuje siłę, szczególnie gdy śpiewa, co przykuwa uwagę innych mieszkańców.
"Życie to nie jest prosta sprawa, ale trzeba się uśmiechać do ludzi"
Jadwiga Żak-Stewart w USA
W okresie stanu wojennego w Polsce, Jadwiga Żak-Stewart podjęła decyzję o emigracji do Stanów Zjednoczonych. Zamieszkała w Indianapolis, gdzie spędziła kolejne trzy dekady. Mimo że miała już ponad pięćdziesiąt lat, podjęła pracę w tamtejszym szpitalu, wykazując się niezwykłą energią i zaangażowaniem. Jej pobyt za oceanem trwał aż trzydzieści lat, co świadczy o jej niezależności i zdolności adaptacji.
Po wielu latach spędzonych w USA, Pani Jadwiga powróciła do Polski, aby celebrować swoje setne urodziny. Decyzja o powrocie była podyktowana chęcią bycia bliżej wspomnień o pierwszym mężu, którego śmierć mocno ją dotknęła. Ten powrót do ojczyzny po trzech dekadach symbolizuje jej głębokie więzi z krajem i przeszłością. W Łodzi znalazła swoje miejsce, kontynuując życie w otoczeniu, które dobrze znała.
Niezależność i pasje 113-latki
Pani Jadwiga Żak-Stewart zawsze ceniła sobie niezależność i samodzielność, co udowadniała przez całe życie. Samochód prowadziła aż do 84. roku życia, co w jej pokoleniu było wyrazem pionierskiego podejścia, zwłaszcza dla kobiet. Jej decyzje dotyczące zakupu samochodu czy wyboru miejsca zamieszkania były zawsze szybkie i stanowcze, co potwierdza jej silny charakter. Była kobietą, która wiedziała, czego chce i dążyła do tego z determinacją.
Obecnie, mimo że porusza się z pomocą opiekunów, zachowuje dużą samodzielność w łódzkim domu opieki, gdzie mieszka na parterze. Jej płynna znajomość języka angielskiego, którą nabyła podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych, jest nadal widoczna. Na pytania o samopoczucie często odpowiada krótko i po angielsku, co dodaje jej uroku i podkreśla jej międzynarodowe doświadczenie. Ta umiejętność językowa jest rzadkością w jej wieku i stanowi dowód na sprawność umysłową.
"No to ja już tutaj zostanę"
"very well"
Jaki jest sekret jej długowieczności?
Jadwiga Żak-Stewart ceni sobie spokój, długie rozmowy oraz małe, codzienne przyjemności. Wśród nich na szczególną uwagę zasługują słodycze, które, jak przyznaje, są jej ulubionym deserem. Personel domu opieki żartobliwie nazywa Ptasie Mleczko "najsłodszym sekretem jej długowieczności", podkreślając jej radość z jedzenia ulubionych łakoci. To właśnie te proste radości i pozytywne nastawienie do życia wydają się być kluczem do jej witalności.
Bogusława Mirowska, opiekunka Pani Jadwigi, z podziwem opowiada o jej zdrowiu i charakterze. Wyniki badań 113-latki są znakomite: serce bije jak dzwon, a wątroba pracuje bez zarzutu. Pani Jadzia jest również znana z ogromnego serca i apetytu na życie, co sprawia, że jest bardzo lubiana przez otoczenie. Jej dobry stan zdrowia i pogodne usposobienie są przykładem na to, jak można cieszyć się życiem w sędziwym wieku.
„Pani Jadzia ma ogromne serce, apetyt na życie i zaskakująco dobre zdrowie. Wyniki badań ma świetne – serce jak dzwon, wątroba pracuje znakomicie. Uwielbia słodycze i nigdy nie odmawia dobrego ciasta.”
Dzieciństwo i życiowe motto
Dzieciństwo Jadwigi Żak-Stewart nie należało do najłatwiejszych, ale już wtedy charakteryzowała ją niezwykła energia i pomysłowość. Była dzieckiem pełnym ruchu, co, jak sama przyznaje, "czasem przeszkadzało dorosłym", wskazując na jej żywy temperament. Nie była typem dziecka, które łatwo dało się kontrolować czy posadzić w kącie. Jej silna osobowość kształtowała się od najmłodszych lat.
Z biegiem lat Pani Jadwiga nabrała spokoju i dystansu do wielu spraw, jednak jej miłość do dzieci pozostała. Wciąż podkreśla, że lubi dzieci, ale oczekuje od nich grzeczności. Jej obecne życiowe motto jest krótkie, ale bardzo wymowne, odzwierciedlając mądrość zdobytą przez ponad sto lat. Ta prosta zasada stanowi esencję jej filozofii życia.
„czasem przeszkadzało dorosłym”
„Lubię dzieci, ale muszą być grzeczne”
„Trzeba być dobrym dla innych. Wtedy życie jest ok.”
Artykuł i zdjęcie wygenerowane przez sztuczną inteligencję (AI). Pamiętaj, że sztuczna inteligencja może popełniać błędy! Sprawdź ważne informacje. Jeżeli widzisz błąd, daj nam znać.
